Bażant złocisty



Bażant złocisty to jeden z najpiękniejszych i najpopularniejszych bażantów ozdobnych. Jest to ptak niezwykle niewymagający, łatwy w hodowli i chętnie rozmnażający się. Wyhodowano trzy mutacje barwne tego bażanta: żółtą, ciemną i cynamonową.

Bażant złocisty to bardzo stara rasa - hodowany był w Chinach jeszcze przed naszą erą. Do dzisiaj żyje dziko w górzystych regionach środkowych Chin do 2200 m n.p.m. Ze strony człowieka nic mu nie zagraża, gdyż zaszywa się na terenach trudno dostępnych dla ludzi - w gęstych krzewach i lasach bambusowych na skalistych wzgórzach. Oczywiście częśc ptaków jest odławiana i wystawiana na sprzedaż na chińskich targach, są to jednak znacznie częściej koguty, niż kury. W warunkach hodowlanych nie sprawia kłopotów - może mieszkać w zewnętrznej wolierze przez niemal cały rok. Jedynie podczas mrozów powinien być przeniesiony do zadaszonego domku lub woliery wewnętrznej.

Bażant złocisty wspaniale prezentuje się spacerując luzem po ogrodzie. Można hodować go poza wolierą, ale tylko pod warunkiem, ze przytnie mu się do połowy lotki pióra skrzydłowego.

Bażant złocisty jest ptakiem dość drobnym i smukłym. Kogut razem z ogonem osiąga długość 100-110 cm, kura jedynie 64-67 cm. Kura jest żółto-brązowa z poprzecznym prążkowaniem i jaśniejszym brzuchem. Pióra ogona mają poprzeczne, czarne pręgi. Kogut jest znacznie bardziej reprezentacyjny. Najbardziej charakterystycznym elementem jego wyglądu jest wspaniały czub, zaczynający się tuż przy górnej nasadzie dzioba, przykrywający ciemię i przechodzący gładko aż za głowę. Czub składa się z jedwabistych, złotych piór. Jego szyja jest pomarańczowa z dwiema ciemniejszymi pręgami, boki głowy żółtobrązowe. Tył i boki szyi otacza charakterystyczny kołnierz z piór. Na grzbiecie znajduje się metalicznie błyszczące, zielone "siodełko" z czarnymi obwódkami piór, Pozostała część grzbietu ma zabarwienie żółte, przechodzące w pomarańczowoczerwone. Pierś i brzuch są jaskrawoczerwone, a lotki - niebieskie. Pióra nadogonowe są wydłużone i mają czerwone końce. Pióra ogona długie, czarnobeżowe, nakrapiane.

Bażant złocisty w hodowli żywi się pszenicą, ryżem, prosem, kukurydzą, skiełkowanym owsem, zielonkami, jagodami, gotowanymi, tłuczonymi ziemniakami z dodatkiem śruty zbożowej.

Koguty bażanta złocistego są zdecydowanymi poligamistami - w okresie lęgowym przydziela im się 3-4 kury. W tańcu godowym samiec okrąża samicę rozpościerając zalotnie kołnierz i wydając syczące dźwięki. Ptaki budują gniazda w gęstej trawie, pod krzewami itp. Wykładają je liśćmi i trawą. Akceptują jednak także sztuczne gniazda zaproponowane przez hodowcę. Kura znosi od 6 do 16 śnieżnobiałych jaj, które wysiaduje przez 22-23 dni. Pisklęta mają rudawy grzbiet i kremowożółty brzuch, głowa zaś żółta nakrapiana ciemniejszymi plamkami. Kurczęta są wodzone przez matkę. Żywią się owadami, a jeśli jest ich niewystarczająco dużo, trzeba podawać miękki pokarm z zawartością białka zwierzęcego (np. mieszankę jajeczną, twaróg, mączkę rybną i mięsną, suszone jętki).

Obecnie hodowane są trzy barwne mutacje bażanta złocistego: Bażant złocisty żółty ( Chrysolophus pictus luteus), Bażant złocisty ciemny- ( Chrysolophus pictus obscurus) i Bażant złocisty cynamonowy- ( Chrysolophus pictus infuscatus). Mutacje te nie występują w środowisku naturalnym.