Bażant polny

Bażant (Phasianus colchicus, dawniej również P. cochlinus) - średni, zasadniczo osiadły (choć samce mogą koczować) ptak z rodziny kurowatych, zamieszkujący deltę Wołgi, Kaukaz i Zakaukazie oraz pas od Iranu po Mandżurię i północną część Półwyspu Indochińskiego. Introdukowany w całej Europie (na południu już w starożytności), Ameryce Północnej, Japonii, na Hawajach i Nowej Zelandii.

Cechy gatunku 

W Polsce aklimatyzowano różne podgatunki, stąd rozmaitość występujących u nas ptaków. Samce - najczęściej zielona głowa z metalicznym połyskiem i dwoma małymi czubkami, wokół oczu naga czerwona skóra, na szyi biała obroża o różnej szerokości. Rdzawo złote plecy z fioletowym połyskiem, pióra zakończone jasno. Pstre barki z łuskowym rysunkiem, przód brązowoczarny z połyskiem, pióra szaro zakończone. Brzuch czarny. Ogon żółtobrunatny z czarnym pręgowaniem, znacznie wydłużony. Samica mniejsza, wierzch popielatorudy o nieregularnym, poprzecznym prążkowaniu, spód jaśniejszy, nieomal pozbawiony plam. Stosunkowo często występują osobniki ciemniejsze z przewagą barwy zielonej, fioletowej lub brunatnej.

Wymiary średnie 

dł. ciała ok. 68 - 80 cm
rozpiętość skrzydeł 68 - 85 cm
waga samca do 1,5 kg
waga samicy do 1 kg

Biotop 

otwarte tereny o licznych krzewach, skraje pól i nadrzeczne zarośla.

Gniazdo 

Na ziemi, pod osłoną traw lub gałęzi. Niewielkie zagłębienie skąpo wyścielone puchem.

Jaja 

Jeden lęg w roku. Jaja w liczbie 10 do 12 (wyjątkowo do 18) w jednym gnieździe. W wyjątkowych sytuacjach (zniszczenie gniazda przez drapieżniki) kura niesie jaja po raz drugi, a czasem trzeci. W warunkach wolierowych jedna kura znosi do 60 jaj. Okres nieśności od połowy kwietnia do lipca.

Wysiadywanie 

jaja wysiadywane przez okres 24 dni wyłącznie przez samicę.

Pożywienie 

Pokarm roślinny, latem wzbogacony o duże ilości owadów, w tym stonkę ziemniaczaną oraz mrówki